چکیده:
آیه نور، تبارنامه ایزدنوشت انسان و کاشف‏الاسرار آفرینش است. ساخت زبانى این آیه، سخت استعارى و نمادین است؛ بدان پایه که تمثیل نور را پیچیده‏ترین مَثَل قرآنى شمرده‏اند که بیشترین سهم را در شکل‏گیرى زبان نمادین در پهنه فرهنگ و معارف اسلامى دارد.بى‏شک رمزگشایى از نمادهاى تمثیل نور -هم‏چون چراغ و چراغدان و آبگینه و زیتون- از بارزترین مصادیق «تدبّر قرآنى» و از بایسته‏هاى معرفتى «وحى‏باورى» است که قرآن خود، اهالى اقالیم ایمان را بدان فراخوانده است. هم از این روست که حکما و متفکرانى چون ملاصدرا و مطهرى این آیه را بسیار قابل تأمل یافته و صرف همه عمر را براى درک اسرار آن شایسته دیده‏اند و عرفایى چون سیّد حیدر آملى آن را اهمّ آیات توحیدى قرآن بر شمرده‏اند.به جهت نقش کلیدى این آیه در خداشناسى و انسان‏شناسى قرآنى، پژوهش حاضر ابعاد زیبایى شناختى، کلامى و به ویژه عرفانى این آیه را در سه فصل به تفصیل بررسیده است.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد