چکیده:
دکتر اسحاق طاهری سرتشنیزی ارسطو، نخستین فیلسوفی است که با شیوه‌اى منطقى و علمى به مباحثِ علم النفس پرداخته است. وى اولویت را به جوهر نفس -نه صفات آن- مى‌دهد. ارسطو نفس را تنها با توجه به نسبت آن با بدن مورد بررسى قرار مى‌دهد و در تعابیرى، آن را صورت بدن مى‌شمارد. ابن‌سینا سخنان ارسطو را کافى ندانسته و نفس را از دو حیثیت نگریسته است: یکى در ارتباط با بدن و کمال آن و دیگرى به صورت استقلالى. پس از ابن‌سینا، صدرالدین شیرازى، تحلیلى وجودشناختى و عمیق از نفس به عمل آورد و معتقد شد که نفسیّت نفس، نحوه وجود خاص آن است و نفس، وجود دیگرى غیر از آن ندارد. اثر حاضر، «نفس و قواى» آن را با توجه به دیدگاه‌هاى این سه فیلسوف بزرگ، به دقت بررسى کرده است.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد