چکیده:
تصویر که امام خمینی از انقلاب اسلامی دست می¬هند، آن قدرها متمایز و خلاف¬آمدعات هست، که باوجود بحث و گفتگو¬های فراوان پیرامون امام خمینی و اندیشه¬های ایشان، نادیده گرفته شود و یا حداکثر تلاش شود به برخی نظریه¬¬های رایج همچون ماکس وبر به تأویل برده و تقلیل داده شود. مسئله¬ای که این تحقیق با روشی توصیفی تحلیلی از آراء و اندیشه¬های امام خمینی در پی آن است، صورت¬بندی همین درک متمایز است. این تصویر مانند بسیاری از نظریات انقلاب گرچه با تأکید بر یک مورد مشخص ارائه می¬شود اما استدلال¬های روشنی را نیز درباره¬ی یک انقلاب اجتماعی پیش می¬کشد. تحلیل امام خمینی از انقلاب با نظریه¬های جامعه¬شناسی انقلاب تمایزات بنیادینی دارد. نظریه انقلاب امام بر خلاف دیگر نظریه¬ها، انقلاب اجتماعی را محصول دیگر تحولات اجتماعی نمی¬داند و آن را بر اساس یک انقلاب انسانی، درونی و باطنی تحلیل می¬کنند. تفاوت دیگر این¬که نظریه انقلاب امام موضعی محافظه¬کارانه ندارد؛ امام خمینی در پاسخ-هایی که به پرسش از چیستی، چگونگی و پیامدهای انقلاب می¬دهند، در پی بازتولید انقلاب هستند. یکی از نمودهای این بازتولید آن جاست که امام خمینی فهمی که از انقلاب دارند را در نظام پس از آن مبنای سیاست¬گذاری¬ها قرار می¬دهند. بر این اساس می¬توانیم بر اساس دیدگاه امام خمینی، انقلاب اسلامی را در چهار مرحله و مفهوم دنبال کنیم. اولین مرحله ارائه درکی ناب اما مهجور از آموزه¬های اسلام است. ارائه¬ی اسلام انقلابی به انقلابی انسانی و درونی در جامعه ایرانی منجر می¬شود. از دل این انقلاب درونی که به یاری دست غیب و مقلب القلوبی خداوند متعال انجام شده انسان جدیدی خلق می¬شود: انسان انقلابی که انقلاب اسلامی محصول کنش جمعی همین انسان انقلابی است. پس از انقلاب است که اسلام انقلابی راه خود را به عرصه¬ی سیاست¬گذاری¬های فرهنگی باز می¬کند و تجربه¬ی متمایز نهادهای انقلاب اسلامی بر اساس کنش¬های متمایز انسان انقلابی به وجود می¬آیند. کلمات کلیدی: امام خمینی(ره)، نظریه انقلاب، اسلام انقلابی، انقلاب انسانی، انسان انقلابی، انقلاب اسلامی، سیاست-گذاری، سیاست¬گذاری فرهنگی.

دانــلود