چکیده:
رساله پيش روي که عنوان آن «سقيفه در متون تاريخي فارسي قرون هشتم تا دهم هجري قمري» است، سؤال اصلي خويش را اين گونه مطرح کرده است که ماجراي سقيفه در نگرش مورخان قرن هشتم تا دهم چه بازتابي داشته است. در راستاي سؤال اصلي اين رساله، فرضيه رساله بر اين اصل استوار است که مورخان قرن هشتم تا دهم با اينکه در ظاهر نگاه هاي متفاوتي به سقيفه داشته اند ولي در مجموع نگرش آنان با تساهل و تسامح مذهبي همراه بوده است. براي اثبات اين فرضيه، ضمن استفاده از روش سند پژوهي، رساله حاضر به يک مقدمه و چهار فصل تقسيم شده است. فصل نخست با عنوان «چيستي سقيفه و زمينه هاي پيدايش آن» به حوادثي که در اواخر حيات پيامبر رخ داده است مي پردازد و سپس به ماجراي خود سقيفه و اجتماعي که منجر به انتخاب شدن ابوبکر و به فراموشي سپردن واقعه غدير شد، اشاره دارد. در فصل دوم به اوضاع اجتماعي، سياسي و فرهنگي قرن هشتم تا دهم هجري پرداخته مي شود و فصل سوم به معرفي مورخان قرن هشتم تا دهم که راجع به سقيفه مطالبي آورده اند، اختصاص يافته و در نهايت در فصل چهارم گزارش هاي مورخان قرن هشتم تا دهم هجري راجع به سقيفه منعکس مي شود که در واقع بازگو کننده سؤال اصلي پژوهش است. آنچه که از رساله پيش رو و بررسي ها و پژوهش هايي که در آن انجام شده به دست مي آيد اين است که اکثر مورخان قرن هشتم تا دهم هجري به مسئله سقيفه با رويکرد اهل تسنن نگاه مي کردند و مسئله جانشيني اميرالمؤمنين علي در غديرخم و بازتاب آن در گزارش هاي آن مورخان از سقيفه يا ناديده گرفته شد يا به نوعي به عنوان عقايد شيعه مطرح گرديد. همچنين مسئله ي غدير و ولايت اميرالمؤمنين علي دربرخي گزارش ها به عنوان محبت تفسير شده است نه به عنوان ولايت سياسي و حقوقي.

دانــلود