چکیده:
علامه میرحامد حسین دهنوی از متکلمین و مجتهدین بزرگ شیعه در قرن سیزدهم هجری است. اگر چه وی به لحاظ کلامی میان اندیشمندان دینی شناخته شده است، اما به لحاظ اندیشه سیاسی اسلام تا کنون ناشناخته مانده است. اولین قدم پژوهشی در شناخت اندیشه سیاسی وی، رساله حاضر است. در این رساله به توصیف سوانح احوال،عصر زندگانی و مبانی اندیشه سیاسی وی توجه شده اتس. شکل گیری جریانات بعد از رحلت پیامبر گرامی اسلام، هستی شیعه را مورد تهاجم و انکار قرار داده و عملا به مانعی در برابر تشکیل نظام سیاسی امامت شیعی شد. این موانع از همان آغز خصلتی کلامی - سیاسی به خود گرفت. جریان دیگری که پیش روی مکتب تشیع شکل گرفت تهاجمی بود که خارج از جهان اسلام و در راستای از بین بردن دین اسلام توسط غرب و در قالب استعمار در جوامع اسلامی بروز کرد. اقدامات عملی کشورهای استعمارگر با هدف تسلط بر پادشاهی شیعی در منطقه اوده، با تهاجم علمی و حمله به ارکان اعتقادی شیعی همراه شد. تحریک برخی اندیشمندان اهل سنت برای مبارزه با شیعه در قالب نگارش ردیه هایی بر اندیشه شیعی ظهور یافت و در این بین کسانی مانند نصرالله کابلی، شاه ولی الله دهلوی و شاه عبدالعظیم دهلوی به نگارش آثاری در ایجاد شبهه و رد مکتب تشیع همت گماردند. در مقابل عالمانی مانند علامه میر حامد حسین به دفاع از کیان اعتقادی شیعه در میدان علم و مناظرات علمی همت گماردند. تلاش‌های علمی علامه میر حامد حسین در موضوع امامت و جانشینی پیامبر گرامی اسلام متمرکز است. استدلال به منابع اهل سنت در مباحث اثبات امامت حضرت امیر المومنین ویژگی بسیار مهم روش بحث میر حامد حسین می باشد. کلمات کلیدی: امامت، خلافت، کلام سیاسی، حکومت شیعی اوده

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد