چکیده:
بیش از چند دههه نمی گذرد که در دنیا بررسی انواع میزان تغییرات دینداری، موضوع مطالعات تجربی و میدانی قرار گرفته ست و حدودا در دو هفتاد این بحث عملی در کشور ایران بصورت جدی در محافل علمی وارد شده و بر همین اساس برای رفع کاستی های مدل های غیر بومکی مدل های متعددی نیز طراحی شده است. با این حال به نظر می رسد هنوز برخی کاستی ها در این مسیر وجود دارد که لازم است در راستای اصلاح آنها اقدام شود. از این رو دراین پژوهش تلاش شده است با بررسی انتقادی مشهورترین مدل های بومی بر اساس مبانی دین اسلام و فرهنگ خاص جامعه ایرانی مدلی ارائه شود که علاوه بر قابلیت توصیف تقریبا دقیق جامعه ایران از لحاظ دینداری وضعیت آرمانی را نیز ترسیم کند. برای این منظور پس از بررسی انتقادی این مدلها و کمک گیری از نقاط قوت آنها با الهام از قرآن به عنوان یکی از مهمترین منابع دین اسلام و بر اساس اندیشه علامه طباطبایی برای اسلام چهار مرتبه اسلام به معنای خاص، ایمان تحقیق و اخلاص در نظر گرفته شده که هر یک از این مراتب دارای شرایط تحقیق نشانه و پیامد آثار و ابعاد خاص خود است. در ادامه با بهره گیری از انسان شناسی صدرالمتالهین انسان متاله تعریف و ابعاد وجودی آن در ددو بخش جسم و نفس با وجوه سه گانه رفتار، معرفت و گرایش در سه وضعیت عادی، ملکه و سعه وجودی ترسیم شده است که نتیجه آن انسان دیندار مسلمان، مومن، متقی یا متشرع و مخلص است و در پایان انسان متله را بر مراتب دینداری تطبیق داده که حاصل آن طرح مدل سنجش دیدنداری مبتنی بر دین اسلام و با توجه به فرهنگ خاص ایران است. از آنجا که مراتب چهار گانه دین اسلام و به تبع آن انسان متاله مراتبی تربیتی و اتصالی دارد این مدل علاوه بر توصیف وضعیت موجود وضعیت مطلوب را نیز ترسیم می کند. واژگان کلیدی: دین، دینداری، فرهنگ، اخلاق، سنجش دیدنداری، مدل سنجش دیدنداری، انسان متاله

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد