چکیده:
حکومت دینی به عنوان ملی برای اداره امور جامعه انسانی برای نیل به سعادت واقعی از دیر باز مورد بحث ها و چالش های جدی قرار گرفته است. اندیشمندان مسلمان به لحاظ مبانی متقن و منطقی، همواره در طول تاریخ به دفاع از آن ژرداختند . در این نوشتار نیز مبانی فلسفی و کلامی این نوع حکومت به تفکیک از دیدگاه دو فیلسوف و متکلم معاصر علامه جوادی آملی و علامه مصباح یزدی مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. در ابتدا به مباحث مقدماتی حکومت دینی از جمله ضرورت حکومت و پیوند دین و حکومت پرداخته شد ه است. پس از آن مبانی فلسفی حکومت دینی از اصول حکمت متعالیه استخراج شده و دیدگاه های هر دو بزرگوار در این زمینه به این نحو منعکس شده است. همه مئوجودات معلول خداوند هستی بخش هستند، از این رو عین ربط و تعلق به او می باشند. از آنجا که هدف از آفرینش مخلوقات رسیدن به کمال نهایی خود یا به بیان فلسفی مجرد شدن از ماده و پیوستن به معقولات می باشد و انسان ها می توانند حقیقت این نحوه از وجود را دریابند و نه راه رسیدن به آن را می دانند، لازم است توسط کسانی که این راه را پیموده اند و به درک این حقائق نائل آمده اند یعنی معصومین ارشاد و هدایت شوند. در زمان عدم درک حضور مستقیم معصوم نیز شبیه ترین و نزدیکترین فرد به معصوم یعنی ولی فقیه عهده دار این مسئولیت می باشد. و در هایت نیز مبانی کلامی حکومت دینی از دیدگاه آنها به طور خلاصه این چنین مورد بررسی قرار گرفته است. حق حاکمیت اصالتا و بالذات منحصر به خداوند است. اما این حق به جهت حکمت و مصلحتی از طرف خداوند و به اذن او، به معصوم به جهت عصمتش در علم و عمل، عطا شده است. در زمان غیبت معصوم نیز این منصب به نزدیکترین فرد به معصومم در عدالت و فقاهت و کارآیی یعنی ولی فقیه سپرده می شود. در این نوشتار می کوشیم تا به تفصیل این مبانی از دیدگاه دو فیلسوف معاصر و به بیان نقاط اشتراک و اختلاف این دیدگاه ها بپردازیم. علاوه بر اینکه شبهات موجود در این حوزه پاسخ مناسبی خواهیم داد. کلید واژه ها: حکومت دینی، مبانی حکومت، جوادی آملی، مصباح یزدی ، ولایت فقیه

دانــلود