چکیده:
در تاریخ سده های میانه، سرزمین های خلافت عباسی با جنبش دینی، اجتماعی، فلسفی، سیاسی روبرو شدند که با اوج گیری این حرکت ها به جایی رسیدند که از سیاسی قوت، رقیب خلافت بغداد شدند. نهضت شیعه اسماعیلیه یعنی معتقدان به امامت اسماعیل بن جعفر بعد از یک دوره طولانی مبارزه در نقاط مختلف جهان اسلام، در اواخر قرن سوم هجری با تشکیل حکومت فاطمیان در شمال آفریقا به سلطه سیاسی دست یافتند و در سال ‎۲۹۷ هجری رسما خلافت خود را در مغرب اسلامی اعلام کردند. فاطمیان به سبب گرایش به مذهب شیعی اسماعیلی در جهان اهل سنت که عمده سرزمین های اسلامی را تشکیل می دهد کمتر مورد توجه و پذیرش بودند. در مورد فاطمیان بررسی می کنند. حکومت فاطمیان هم از لحاظ گستردگی قلمرو و حوزه حکومتی بخش وسیع شمال آفریقا و شهرهای جنوب مدیترانه و هم از لحاظ زمانی که قریب ‎۲۵۰ سال بر این سرزمین ها حکمرانی کردند بزرگترین حکومت شیعی در طول تاریخ است. حکومت شیعی مذهب که در تقابل با عباسیان سنی مذهب توانستند قلمرو خویش را حفظ و عقاید و مذهب خویش را حفظ و تبلیغ و اشاعه کنند. روایات جعلی بودن نسب فاطمیان اباحه گری و تعطیلی احکام و حدود الهی به کرار در این گزارشات دیده می شود. دامنه کار این تحقیق بررسی تاریخ نگاری مورخان شرق جهان اسلام و از نظر زمانی شامل قرن چهارم تا هفتم هجری یعنی مقارن تشکیل و اقتدار و انحلال فاطمیان است. این پژوهش توسط مفهوم عینیت تاریخی در داده های مورخین و با نقد بیرونی مورخین راهی برای کشف حقیقت فاطمیا از خلال گزرش های تاریخی به تصویر کشیده شده است. گرایش های سیاسی و عقیدتی مورخ، مکان رشد و نمو و هویت فردی و خانوادگی مورخ بر گزارش های آنان از حکومت فاطمیان تاثیر گذشته و باعث بدبینی عمومی نسبت به فاطمیان شده است. کلمات کلیدی: اسماعیلیه، فاطمیان، عباسیان، تاریخ نگاری.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد