چکیده:
پژوهش حاضر به بررسی سیر تحول نگاه مورخان اهل سنت از آغاز تا قرن ده دربار شخصیت، نقش اجتماعی و سیاسی خلفای سه گانه (ابوبکر، عمر، عثمان) می پردازد. در این پژوهش سعی شده است که به این سوال که مورخان اهل سنت در این دوره چه نگاهی به خلفای سه گانه داشته اند پاسخ داده شود. برای پاسخ به این سوال در پژوهش حاضر ابتدا به شرح حال مورخان سنی مورد نظر و کتب آنها پرداخته شده است و سپس شخصیت و نقش اجتماعی - سیاسی خلفای سه گانه از نگاه مورخان سنی قرن یک تا قرن هفتم که مصادف با سقوط عباسیان است و در ادامه شخصیت و نقش جتماعی - سیاسی خلفای سه گانه از نگاه مورخان سنی قرن هفت تا ده مورد بررسی قرار گرفته است. در نهایت با استفاده از روش تاریخی و تحلیلی به این نتیجه می رسیم که از قرن یک به بعد هر چه پیش می رویم مورخان به تفصیل با رویکردی مثبت و در فاصله قرت هفتم تا قرن ده با تعصب خاصی به خلفای سه گانه پرداخته اند. البته باید اذعان نمود که میزان کمی و کیفی نگاه مورخان سنی به خلفای سه گانه نسبت به عصری که در آن زندگی می کردند و اوضاع سیاسی و اجتماعی آن و با توجه به پایگاه اجتماعی و عقایدی که داشتند تا حدودی متفاوت بود. متون دوره های نخست، همسانی و سازگاری بیشتری با دیدگاههای شیعی دارد.

دانــلود