چکیده:
عصر صفوی به عنوان دوره ای مهم و تعیین کننده در بستر تاریخ ایران، دارای متغییرات مختلف فرهنگی است. که اوج تبلور آنها در اصفهان، پایتخت صفویان به منصهی ظهور رسیده است. در این بین نهاد خانواده از جمله نهادهای حیاتی در عصر صفوی است، که به فراخور حال خود در کنار دیگر نهادهای اصلی همچون حکومت، اقتصاد، مذهب و آموزش و پرورش متشغل به ایفاء کارکردهای خود بوده است. پرسشی که در اینجا مطرح می شود این است که وضعیت نهاد خانواده در زمان و مکان مورد بحث چگونه بوده است؟ پاسخ به این سوال در یک رویکرد پژوهش محور توصیفی - تاریخی و نیز با بهره مندی از مطالعات اجتماعی، فقهی و حقوقی نتایجی را رقم می زند. بر این اساس خانواده در دوره مذکور، متاثر از نظام فقهی حقوقی حاکم بر آن و نیز سایر عناصر فرهنگی دارای الگوها، کارکردها و سبک زندگی خاص خود است. لذا از این رهگذر با پیروی از الگوهای خانواده گسترده، پدرسالار، کامل و ناقص، ازدواج دائم و موقت، تک همسری و چند همسری به ایفاء کارکردهای اساسی خود، همانند تربیت، جامعه پذیری، تولید مثل و تعیین پایگاه اجتماعی پرداخته است. نظام حقوق خانواده که به تغییر عنصر سنی گری به شیعه گری تبدلاتی یافته، اثرش را در ساختار و برخی کارکردهای خانواده می گذارد. همچنین سبک زندگی در مقیاس خانوادگی به عنوان مجموعهی نظام‌مند کنش‌های مرجح، شامل ریز موضوعات متنوعی است، که به لحاظ وجه انتخابیگریاش گویای حال عمومی خانواده ها در وادی تاریخی مورد بحث است. کلمات کلیدی: خانواده، اصفهان، عصر صفوی، الگوها، کارکردها، حقوق، سبک زندگی.

دانــلود