چکیده:
با توجه به نقش مهم مشروعیت در دوام و توفیق حکومت ها و تضاد عقیدتی بین آل بویه - که به مذهب شیعه_ و عباسیان - که به مذهب تسن گرایش داشتند - این تحقیق درصدد تبیین نسبت مشروعیت آل بویه برآمده است. تحقیق حول محور تقسیم بندی دوره از مراحل پیشرفته است و سعی شده است نسبت مشروعیت در مطرح سه گانه منشا قدرت شکل گیری و مرحله تقسیم بندی و اعمال قدرت بویه ئیان مورد سنجش قرار گرفته و اقدامات ایشان در راه کسب مشروعیت در سطوح فوق بیان گردیده است و موانع و مشکلات نیز مورد اشاره قرار می گیرد. مشروعیت ایشان در مرحله منشا قدرت و شکل گیری با مشکل چندانی مواجه نیست و بیشترین مشکل در مرحله تقسیم و اعمال قدرت که رابطه مستقیمی با کارآکدی دارد به چشم می خورد. نتیجه تحقیق بیانگر این است که میزان مشروعیت آل بویه در هر سه مرحله از دوره تاسیس تا دوران عضدالدوله با رشد و بعد از آن با زوال و تنها دوره بهاءالدوله این روند با توقف نسبی همراه است و بعد از او آهنگ زوال سرعت می یابد. به علت ناآشنایی این امیران با رسوم کشورداری بیشتر آنها در مبارزه با وضعیت نابهنجار به ارث رسیده از عباسیان از توان کافی برخوردار نیستند ولی با این وجود دوران ایشان نسبت به دوران قبل و بعد از ثباات و بهبود نسبی اوضاع بهره مند است از دیگر نتایج بدست آمده تاثیر بسیار شگرف تربیت سیاسی در توفیق زمامداران است که اوج آن در عضدالدوله به چشم می خورد. کلمات کلیدی: آل بویه، عباسیان، مشروعیت، کارآکدی

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد