چکیده:
آل بویه سلسله‌ای شیعی بود که ما بین سالهای ‎۳۲۱ تا ‎۴۴۷ قمری بخش عمده ای از قلمروی عباسیان را به زیر فمان خود درآورد. این سلسله با توجه به خاستگاه و نیز شوقی که به برپایی شکوه ساسانی از خود نشان داد می رفتند تا آیین های ایرانی را در سراسر حیطه حکمرانی خود، احیا کرده و حتی المقدور حکومت خود را به فرمانروایی ایران باستان شبیه سازند. علاوه بر ایین های ایرانی بنی بویه از آن جا که خود شیعه مذهب بوده و در سایه حکومتی شیعی رشد یافته بودند با تسلط بر پایتخت عباسیان و برای نشر تشیع و نیز مبارزه فرهنگی بر دستگاه خلافت سنی عباسی، اقدام به برپایی ایین های شیعی نیز نمودند بدین سان این رساله بر آن است تا تاثیر فرهنگ ایرانی و آموزه های شیعی را در ایین های آل بویه بررسی کند. گفتنی است روش این مطالعه تحقیقی۷ تاریخی - تطبیقی بر تحلیل محتوایی است و از کلید واژگان: مراسم، مواسم، شیعه، فرهنگ و آل بویه سود می جوید. در این پایان نامه از قاعده‌ای به نام هژمونی استفاده شده است تا پیوندی بین فرهنگ و دین و آیین ها برقرار نماید. در این رساله عواملی چون، نمادهای تمنی، جامعه اثرگذار ایرانی و سلطه آل بویه عوامل تاثیر گذار فرهنگی ایران و سلطه این خاندان شیعه مذهب و قدرت اقناع تشیع نیز عوامل شیعی موثر در آیین های آل بویه دانسته شده است. در این نوشتار کوشیده شده مناسبت فرهنگ ایرانی و آموزه‌های شیعی در مراسم و مواسم آل بویه را به دست دهد.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد