چکیده:
موضوع این رساله، بررسی دیدگاه امام خمینی (ره) درباره تاویل عرفانی و فلسفی آیات قرآن کریم است. آنچه در این کتب لغت، علوم قرآنی و تفاسیر مختلف درباره واژه تاویل آکده همگی به نوعی بازگشت در معنای تاویل اشاره دارند، بازگشت ب اصل و یا غایت که به حرکتی ذهنی و عقلی برای فهم پدیده‌ها انجام می گیرد همان فرایند تاویل است. در این رساله سه دیدگاه ویژه از سوی ابن تیمیه، علامه طباطبایی و آئت الله معرفت درباره تاویل اشاره شده است. بطن قرآن که همان لایه های پنهانی آیات اسات رابطه ای وثیق با تاویل دارد. همگونی بطن و تاویل با جمع بین حقایق وجودی و یا معانی کلام دانستن هر کدام از بطن و تاویل بدست می آید. اما درباره رابطه تاویل با تفسیر، سه نسبت ترادف،تباین و عموم و خصوص هر کدام قائلانی دارند. صرفنظر از عطف یا استینافیه دانستن "واو" در آیه هفت سوره آل عمران، از مجموع داده های وحیانی علم تاویل برای غیر خدا نیز اثبات می شود که دستیابی به آن با آگاهی از اصول علمی و انجام توصیه های علمی میسر است. در میان جریان های اسلامی می توان نگاه ویژه فلاسفه و عرفا، به آیات قرآن را مورد مطالعه قرار داد. در این میان اماما خمینی به عنوان یک فیلسوف و عارف نظری متمایز به این مقوله دارد. مبانی زبان شناختی، قرآن شناختی و جهان شناختی وی با روشهای تطبیق، توسعه مفهومی و مصداقی و استفاده از زبان ویژه تاویلات وی از آیات قرآن را به ارمغان می آورد که البته د ر این راه رفع موانع و ایجاد شرایط را ضروری می داند. عمده مباحث فلسفی به موضوعات خداشناسی، انسان شناسی و معاد شناسی باز می گردد. این پژوهش با روش توصیفی، علی و تفسیری انجام گرفته و داده ها به صورت کتابخانه ای گردآوری شده است. امام خمینی با باور به بطون تو در توی قرآن و وضع الفاظ برای روح معانی، قلمرو تفسیر را به گونه ای بسط می دهد که برخی تاویلات عرفانی نیز در ان جای می گیرد. از این رو تاویل عرفانی همان تفسیر عرفانی است که به عمق و سرکلام توجه دارد و در آن آیات قرآن با جهان خارج، انسان و حالات وی تطبیق داده می شود. در تاویل فلسفی با براهین عقلی، لایه های زیرین آیات به بحث گذارده می شوند. واژگتن کلیدی: تاویل، ظهر، بطن، عرفان، فلسفه

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد