چکیده:
مفسّران در طول چهارده قرن پس از نزول قرآن، معانی مختلفی برای واژه «أسماء» در آیه 31 سوره بقره بیان کرده­اند. گروهی آن را به‌معنای «نام­ها و علامات اشیاء یا مخلوقات» گرفته­اند، گروهی دیگر به ضمایر موجود در آیه مثل «هُم» (در عَرَضَهُم) و «هؤلاء» توجه نموده­اند و آن را به «نام­های فرشتگان» یا «نام­های فرزندان آدم» معنا نموده­اند، برخی دیگر سیاق را مدّ نظر قرار داده­ و آن­ معانی را سبب برتری آدم ندانسته­ و «أسماء» را به «نام­های خداوند» یا «صفات الهی» معنا نموده­اند، و برخی دیگر، معانی دیگر. این نوشتار، به بررسی معنای «أسماء» در این آیه از چهار منظر می­پردازد: لغت، سیاق آیات قبل و بعد، ارتباط با آیات هم‌موضوع و احادیث مرتبط با آیه. بر این اساس، «ویژگی­ها» مناسب­ترین معنای قابل برداشت است؛ همان صفات برتری که ویژه انسان است و او را بر ملائک برتری می­بخشد؛ معنایی که با ریشه لغوی هماهنگ‌تر و با آیاتی که این واژه در آنها به‌کار رفته، سازگارتر است.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد