چکیده:
از دعاهای ماه مبارک رمضان که سفارش شده است در تعقیبات نمازهای یومیه خوانده شود، دعایی است که با فراز «اللَّهُمَّ أَدْخِلْ‏ عَلَى‏ أَهْلِ‏ الْقُبُورِ السُّرُورَ» آغاز می‎شود.^[1] برخلاف بسیاری از ادعیه، واژگان این دعا چنان آشناست که فارسی‌زبانان معنای بیشتر فرازهای آن را متوجه می‎شوند. فرازهای این دعا رفع گرفتاری‎ها و برآورده‌شدن حوائج خواننده یا آشنایان وی از مسلمانان را دربر می‎گیرد؛ بر همین اساس با جان و دل خوانندگان لمس می‌شود. بیشتر افراد حین قرائت به معنای تحت‌الفظی توجه می‎کنند؛ اما به نظر می‎رسد مبلغان می‎توانند برخی از فرازهای این دعا را افزون بر معنای ظاهری، حمل بر معانی دیگر کنند و از این طریق بسیاری از آموزه‎ها را به مخاطبین خود تعلیم دهند. در نوشتار پیش‎رو برخی از فرازهای این دعا مورد توجه قرار گرفته است و معانی دیگری افزون بر آنچه متبادر به ذهن است، بیان می‎‏شود.   [1]. ابراهیم بن على عاملى کفعمى، المصباح للکفعمی(جنة الأمان الواقیة)‏، ص 618.

دانــلود