چکیده:
بررسی دیدگاه دینی دربارۀ جایگاه سرگرمی در سبک زندگی اسلامی، منوط به بررسی آموزه‌های اسلامی در این زمینه است. بخش مهمی از این آموزه‌ها، نواهی دربارۀ این موضوع است. پژوهش پیش‌رو با روش توصیفی‌تحلیلی در پی بررسی حکمت و میزان دلالت این نواهی است. در این مقاله به این نتایج رسیدیم که سرگرمی‌های نهی‌شده در منابع دینی یا به‌خودی‌خود و به‌طور خاص مذموم هستند یا مقرون و ملازم با آن‌ها امر مذمومی است یا این‌که مقدمه یا نتیجۀ آن‌ها امر مذمومی است. همچنین، با توجه به این نواهی، سرگرمی‌ای مطلوب است که مشتمل بر گناهان نباشد و با توجه به عالم غیبْ صورت پذیرد، مطابق با معیارهای عقلی باشد، هدف داشته باشد و بیهوده نباشد و مانع یاد خدا و کمال انسان نباشد.

دانــلود