چکیده:
دولت اسلامی گاه با تهدیدات و چالش‎های سیاسی سختی مواجه می‎شود که غلبه بر آن صرفا با تکیه بر توان داخلی امکانپذیر نیست، مانند جنگ‎های جهانی، تحریم‎های بین المللی یا تهدیدهای نظامی و سیاسی ابرقدرت‎ها. در چنین شرایطی دولت اسلامی مانند هر دولت دیگری باید به همکاری و ائتلاف با دیگر دولت‎ها اقدام کند. حال اگر امکان ائتلاف با سایر دولت‎های اسلامی نبود یا ظرفیت‎های آنها برای گذر از چالش‎ها کفایت نکرد، دولت اسلامی می‎تواند با رعایت مجموعه‎ای از ضوابط و شرایط با دول غیر اسلامی ائتلاف کند. فقها درباره چنین ائتلافی دیدگاه‎های مختلفی را مطرح کرده‎اند، اکثریت آنان با استناد به مجموعه‎ای از آیات و روایات قائل به حرمت جزء در حالت اضطرار و نیاز شده‎اند یا آن را محدود به دریافت کمک تسلیحاتی و اجاره نیروهای دول غیر اسلامی کرده‎اند تا امکان دخالت و نفوذ برای آنها نباشد. اما پژوهش حاضر با تکیه بر مجموعه‎ای از ادله از جمله ائتلاف‎های پیامبر9 به این نتیجه رسیده است که ادله تحریم در صدد بیان مفاسد است نه تحریم مطلق. از این رو با پیروی از ضوابطی می‎توان مصالح را در حد امکان جلب نموده و مفاسد را دفع کرد و در نتیجه ائتلاف با دول غیر اسلامی را مباح شمرد.

دانــلود