چکیده:
برخی صاحب‌ نظران، با تمسک به دلایلی، عرفان اسلامی را در بخشی از آموزه‌های معرفتی، شیوه‌های سلوکی، روش فهم متن دینی و حتی در خاستگاه همسو با دین اسلام نمی‌دانند. اما عارفان در مباحث معرفتی هم اصل شهود – به عنوان روش عرفان - را مورد تأیید دین می‌دانند و هم آموزه‌های معرفتی خود - همچون توحید، انسان کامل و معاد - را موافق با شریعت اسلام می‌یابند. و در بُعد عملی از یک سو جایگاه اصل سلوک در دین را تثبیت می کنند و از سوی دیگر، معیار شیوه سلوکی را نیز عدم مخالفت با شریعت معرفی می‌کنند. و در روش فهم متن دینی، مبتنی بر ذومراتب بودن متن وحیانی قرآن، فهم معانی باطنی قرآن را بدون توجه به ظاهر امکان پذیر نمی‌دانند. و در بحث خاستگاه صرف شباهت برخی آموزه ها و شیوه‌های عملی عرفان اسلامی با مکاتب دیگر را دلیل عدم اصالت عرفان اسلامی نمی‌شمارند.

دانــلود