چکیده:
استصحاب از مباحث مهم اصول فقه، بوده که در میان اصول عملیه از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است و در استنباط مسائل فقهی، اهمیت بسیار دارد. یکی از این مباحث مورد بررسی در استصحاب، تقسیماتی است که برای استصحاب مطرح است یکی از این تقسیمات به اعتبار دلیل دال بر مستصحب است، این دلیل یا دلیل عقلی است یا دلیل شرعی. حکم این استصحاب در احکام شرعی و احکام عقلی مورد اختلاف در بین اصولیان می‌باشد از جمله علمای بزرگ شیخ انصاری است که قائل‌اند استصحاب در احکام عقلیّه و در احکام شرعیّه‌ای که مستند به احکام عقلیّه است جریان ندارد. البته نظر ایشان با مخالفت برخی اصولیان چون مرحوم آخوند مواجه شده است، چرا که آخوند قائل به اجرای استصحاب در حکم شرعی مستند به حکم عقلی شده است. ملازمه میان دو حکم، تنها در مقام اثبات حکم شرعی از حکم عقلی و استکشاف است نه در مقام ثبوت.اما به نظر، سخن شیخ صحیح می‌باشد، به دلیل این‌که عقل در موضوع خود شکی ندارد، و هیچ گونه اهمال و اجمالی نسبت به موضوع حکم عقلی برای عقل حاصل نمی‌شود، قائل به عدم تحقق موضوع برای جریان استصحاب در احکام عقلیه شده است، موضوع حکم عقلی، نزد عقل به تفصیل معلوم است این نوشتار با مبنا قراردادن دیدگاه‌های شیخ انصاری در فرائدالاصول، به واکاوی نظر شیخ در مورد استصحاب در حکم عقلی پرداخته و نظرات تنی چند از اصولیون را بررسی خواهد کرد.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد