چکیده:
در سال‌های اخیر با توجه به گسترش فناوری اطلاعات و ارتباطات، کسب درآمد از طریق معاملۀ کالا و خدمات بر این بستر، رونق فراوانی یافته است؛ به‌گونه‌ای که همه‌روزه کاربران از طریق تبلیغات فراوان استارتاپ‌ها، به انجام این دسته از معاملات تشویق می‌شوند. قرارگرفتن این معاملات بر سامانه‌های اینترنتی و مخابراتی برنامه‌ریزی‌شده که فاقد مؤلفه‌ها و دسترسی‌های واقعی هستند، موجب شده تا دخالت انسانی در آن به حداقل برسد که رهاورد آن، ایجاد فاصلۀ مکانی و زمانی میان ارکان معامله و از آن جمله ایجاب و قبول است. درحالی‌که به اعتقاد بعضی از فقیهان موالات در ایجاب و قبول، شرط صحت معامله به شمار می‌رود. این نوشتار با بهره‌گیری از روش توصیفی‌ـ‌تحلیلی، ضمن تضعیف اشتراط موالات در عقد، کیفیت تحقق آن در معامله بر بستر فناوری اطلاعات و ارتباطات را تحلیل کرده و حکم به صحت کسب درآمد از این طریق کرده است.

دانــلود