چکیده:
تحول در وضع زنان از اقتضاءات و رهاوردهاى ورود به دنیاى جدید است. شیخ محمد مهدى شمس الدین، مى‏کوشد تا با بهره گیرى از منابع شناخته شده اجتهاد از سویى و ملاحظه تحولاتى که در اوضاع و احوال بشرى رخ داده، از دیگر سوى، به بازنگرى در پاره‏اى از مسائل مربوط به زنان بپردازد. ویژگى روش شناختى شمس الدین در این است که نصوص دینى را یکپارچه مى‏بیند و رهیافت فقهى تازه‏اى را عرضه مى‏کند که بر مقاصد و غایات متکى است و نتایج را مورد توجه قرار مى‏دهد و اختلال در نتایج را نشانه اختلال در فهم مى‏بیند و از این‏رو، به تصحیح مبانى روى مى‏آورد. از سویى به نص و از سویى دیگر به واقعیت توجه دارد. هم از این روى، که وضعیت واقعى را با وضع مطلوب نصوص بسنجد و هم از آن روى، تحولات رخ داده در عرصه واقعیت را که مى‏تواند به تغییر احکام منجر شود رصد کند. وى، از حدود فهم سنتى نصوص فراتر رفته و عنصر تحول در واقعیات و مقاصد عالى شریعت را در استنباط احکام مربوط به زنان دخالت داده و در نتیجه این تحول روشى، نتیجه گرفته که هم زنان بر اثر آموزش، دانایى و توانایى یافته‏اند و مى‏توانند در عرصه‏هاى گسترده اجتماعى و سیاسى، نقش آفرینى داشته باشند و هم دگرگونیهاى رخ داده در عرصه قدرت و سازوکارهاى مهار آن، چندان توسعه یافته که مى‏تواند مجال مناسبى براى زمامدارى زنان فراهم کند; زیرا به فرض پذیرش روایاتى که از زمامدارى زنان نهى مى‏کند، باز مى‏توان گفت که امروزه، ماهیت حکومت و قدرت تحول یافته و نهادها اعمال قدرت مى‏کنند و زمینه استبداد و خودکامگى و خودرأى، نه در نظام سیاسى اسلام، که مبتنى بر شوراست، و نه در دموکراسى، فراهم نیست.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد