چکیده:
تقابل دو سویه ائمه اطهار: با حاکمان زمان خود از منظر امنیتی، تهدیدشناسی دوگانه‎ای است که امامت را خطری بر موجودیت حکومت و حکومت را خطری بر موجودیت اساس دین می‎داند. نتیجه این تقابل، اتخاذ راهبردهایی است که از طریق جنگ نرم، به اقداماتی عملی در تضاد و تعارض با یکدیگر می‎انجامد. در همین راستا، امامان معصوم: راهبردهای گوناگونی را از طریق ابزار متناسب با شرایط خود به کار می‎گرفتند که با دو تاکتیک عمده اجرایی می‎شد: مدیریت ادراک و تقیه. امامان معصوم: جنگ نرم گسترده‎ای را از مسیر فوق بر ضد حاکمان زمان خود اجرایی می‎ساختند که از سویی موجب نفوذ جایگاه اهل بیت: و تحکیم و ثبات شیعه در جهان اسلام شد و از سوی دیگر، به تزلزل سیاسی خلفا و تلاش برای حذف سیاسی و فیزیکی اهل بیت: انجامید.

دانــلود