چکیده:
بیشتر اصولى که فقیهان به وسیله آنها استنباط مى‏کنند، فردى است و حکم فرد »من حیث هو« را بیان مى‏کند و کارى به کل جامعه ندارند; همچنین بیشتر موضوعات اجتماعى که فقیهان پیرامون آنها نظر مى‏دهند، »من حیث هو« است; یعنى ملزومات و آثار آنها را در هنگام افتا در نظر نمى‏گیرند; مثلاً آوازه‏خوانى زن، یا ذبح قربانى در منا، یا نگاه به عکس نامحرم، یا قمه‏زدن به تنهایى مورد بررسى قرار مى‏گیرد، در حالى که اولاً، باید به کل جامعه نگریسته شود که اگر همه، همین عمل را مرتکب شوند چه مى‏شود و ثانیاً، هر عملى داراى چه آثار و تبعاتى است; آن‏گاه معلوم مى‏شود که اکتفا به متون روایى به تنهایى کافى نیست، بلکه باید مقاصدالشریعه، معیارهاى اصلى دین و نظر دیگران درباره دین را در نظر گرفت و به گونه‏اى فتوا داد که به آن ملاک و معیارها نزدیک شویم; از سوى دیگر حرام‏ها و واجب‏ها مدرّج خواهند شد و حرامى از حرام دیگر شدیدتر خواهد بود و....

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد