چکیده:
 این متن در صدد نقد و بررسى و پاسخ به شبهات ظاهرگرایان در فهم و تفسیر قرآن است. فهم و برداشت از قرآن، در طول تاریخ تفسیر، گرفتار دو رویکرد نادرست بوده است؛ تأویل‌گرایى بى‌ضابطه و برداشت‌هاى باطنى و دیگر جمود و سطحى‌نگرى و ظاهرگرایى که به تعطیل شدن عقل در مقام فهم قرآن و کند شدن حرکت علمى انجامید. نویسنده، نخست به تبیین این رویکرد و ارائه نمونه‌هایى از آن پرداخته و سپس شبهات کلى ظاهرگرایان در مقام اعتقاد و استدلال را که زمینه‌ساز انحراف و اشتباه آنان در تفسیر گردیده مانند: استناد به روایات نهى از تفسیر به رأى، ظنّى بودن تفسیر عقلى، وظیفه پیامبر بودن تبیین آیات، بى‌نیازى از عقل به دلیل جامع بودن قرآن، خطاپذیرى و ناتوانى عقل در مقام تفسیر، منحصر بودن آگاهى از تأویل در »راسخان در علم«، و عدم حجیّت ظواهر قرآن مطرح کرده و به تفصیل بدانها پاسخ داده است.

دانــلود