چکیده:
یکی از قواعد فقهی، قاعده مدعی بلامعارض است که در فقه اسلامی با عناوین مدعی بلا معارض، مدعی بلا منازع و مدعی ما لا ید لاحد علیه ،از آن یاد شده است. اهمیت قواعد فقهی خصوصا قواعد قضایی در عرصه فقه حکومتی بر کسی پوشیده نیست. از این رو پرسش از حجیت قاعده مدعی بلامعارض و کاربرد آن از منظر فقه امامیه ، مسأله ای است که نیازمند کاویدن تا مرحله پاسخی در خور است. قاعده فوق گرچه در آثار اکثر فقهاء به صورت یک مسئله مطرح شده است اما یک قاعده مهم فقهی است که ادله زیادی از جمله اخبار بر حجیت اصل قاعده و موارد آن دلالت دارند و در باب قضاء هم کاربرد دارد . این تحقیق با هدف شناخت حدود و ثغور ادله قاعده مدعی بلامعارض در صورت عدم ید بر آن و کاربرد آن از منظر امامیه انجام شده و نیل به این مقصد در سایه توصیف و تحلیل گزاره های فقهی با گردآوری داده های کتابخانه ای میسر است.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد