چکیده:
در فقه مذاهب اسلامی بیماری مشرف به موت اهلیت مریض را متزلزل می سازد و تصرفات تبرعی، طلاق و نکاح وی را با سایرین متمایز می سازد. فقهای امامیه پیرامون ماهیت این بیماری اختلاف نظر دارند و با استناد به مفهوم برخی روایات و ادله عقلی نظریات و شاخصه های مختلفی ارائه نموده اند. در خصوص شاخصه های ارائه شده، بیشترین اختلاف پیرامون مخوفیت یا عدم مخوفیت بیماری است. برخی از فقهای امامیه معتقدند برای آنکه مرضی مشرف به موت محسوب شود می بایست از امراض مخوف و خطرناک باشد. برخی دیگر با لازم ندانستن چنین شرطی معتقدند مرضی که در آن یا به سبب آن موت اتفاق می افتد بیماری مشرف به موت است؛ خواه مخوف باشد یا نباشد. مهلک بودن، انتهای مرض به موت در کمتر از یکسال و صدق عنوان مرض در عرف و عادت از دیگر شاخصه هایی است که فقها برای بیماری مشرف به موت ذکر کرده اند. علیرغم وجود کثرت اختلافات می توان با دلایل شرعی و عقلی برخی ویژگی های ارائه شده را اثبات کرد و تعریف دقیقی از بیماری مشرف به موت ارائه نمود. روش بحث بنیادی و گردآوری اطلاعات با استفاده از منابع کتابخانه ای صورت می گیرد .کلید واژه ها: مرگ آور، مخوف، متصل به موت، سبب موت، مهلک.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد