چکیده:
باور به مهدی موعودO را می‌توان یکی از مهم‌ترین نقاط اشتراک در اکثر گروه‌های مسلمان دانست. در این میان و در عرصه‌های متنوع باورداشت‌های مرتبط با مهدی، موضوع تبار او نیز همواره مورد اهتمام بوده است که یکی از مهم‌ترین آموزه‌ها، تبار نبوی و فاطمی او یعنی اتصال نسب مهدی به پیامبر اسلام| و حضرت فاطمه^ است. پرداختن به این موضوع از آن جهت ضروری و پرفایده خواهد بود که به توسعه مباحث تاریخ فکر و بررسی‌های تحلیلی در باورداشت‌های مهدوی کمک خواهد کرد؛ چنان‌که با توجه به اهتمام گروه‌های مختلف به این مسئله در سده‌های نخست، در بازخوانی کوشش‌های مهدوی جریان‌های اجتماعی سودمند خواهد بود. بنابر آنچه گفته شد این تحقیق از رهگذر بهره‌گیری از تجزیه و تحلیل اطلاعات به‌دست‌آمده از مصادر نخستین تاریخی و حدیثی و غیره و با بهره‌گیری از روش‌ها و اصول پذیرفته‌شده در مطالعات تاریخی و علوم درگیر مانند کلام و حدیث بر آن است که میزان اهتمام مسلمانان، به‌ویژه امامیان را در مورد نسب نبوی و فاطمی مهدی بازنشانی کند و سیر این باور را با درنظرگرفتن بسترهای اجتماعی تا قبل از غیبت صغری رصد کند. به نظر می‌رسد اهتمام به نسب نبوی مهدی، انگاره‌ای پذیرفته‌شده برای اکثر گروه‌های موعودگرا است و هر کدام تلاش می‌کردند تا به‌نوعی خود را به پیامبر| متصل سازند؛ چنان‌که نسب فاطمی مهدی و تأکید اهل‌بیت^ بر این موضوع که احتمالاً در جهت تقابل با فعالیت‌های کیسانیان بود، کم‌کم به باوری بنیادین برای تمام گروه‌های مسلمان بدل شد.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد