چکیده:
قاعدة «نفی‌حرج» از مهم‌ترین قواعد فقهی است که به استناد آن حکم حرجی و مشقّت‌زا نفی می‌شود. این قاعده از دیرباز در دامن قاعدة «لاضرر» رشد کرده و نخستین کسی که به گونه‌ای مستقل بدان پرداخته، مرحوم ملاّ احمد نراقی است. فقها برای اثبات آن به ادلّة چهارگانه تمسّک جسته‌‌اند و عمده دلیل این قاعده، کتاب و سنت است. مفاد ادلّة لاحرج، نفی حکم حرجی شخصی است که بر ادلّة اولیه حاکم بوده و دربرگیرندة امور عدمی ‌و احکام وضعی به نحو رخصت است. نگارنده به قاعدة «نفی ‌حرج» در فقه اهل‌سنّت و حقوق مدنی ایران اشاره کرده و کاربرد آن را به تصویر کشیده است.

دانــلود