چکیده:
چکیده

جسم‌انگاران مسلمان و مسیحی سعی در تبیین جسمانی از آموزه معاد دارند. در نگاه نخست، پنداشته می‌شود که یگانه‌انگاری انسان و تبیین جسم‌انگارانه از معاد، مسیری مشابه و نزدیک به هم را در اسلام و مسیحیت طی کرده است. از این رو با بررسی آثار سیدمرتضی و جان‌هیک به عنوان دو الهی‌دان تاثیرگذار در اسلام و مسیحیت، این مساله مورد بررسی قرار می‌گیرد.

نتیجه آن که، هرچند هر دو با تکیه بر منبع معرفتی عقل به اثبات امکان معاد پرداخته‌اند؛ اما تفاوت در زمینه‌های گرایش به جسم‌انگاری سبب شد سیدمرتضی از جسم‌انگاری معاد به یگانه‌انگاری انسان برسد و جان هیک از یگانه‌انگاری انسان به جسم‌انگاری معاد کشیده می‌شود.

برهان هیک در اثبات امکان معاد به خاطر دربرگرفتن همه افراد بشر بر برهان سیدمرتضی برتری دارد.هر دو اندیشمند در تبیین حقیقت انسان و معیار این‌همانی با وجود بُعد زمانی، نزدیک به هم قدم برداشته‌؛ اما در تبیین معادجسمانی متفاوت عمل می‌کنند. از نظر سازگاری درونی دیدگاه‌ها، سیدمرتضی سعی در سازگاری دیدگاهش با آموزه‌های دینی مانند برزخ و عذاب جاودانه دارد؛ در حالیکه هیک هر کجا آموزه‌های دینی مخالف دیدگاهش باشد را مردود می‌خواند.

دانــلود