چکیده:
اگر تا دیروز معرفی امام علی‌بن‌حسین ع با لقب «بیمار کربلا» را ظلم به حضرت می‌دانستیم، بی‌گمان امروز نیز شناخت حضرت صرفاً با لقب «سجاد» و دعاهای صحیفه سجادیه، ظلمی دیگر در حقّ ایشان است. ازاین‌رو، شایسته است که زندگی آن امام همام را از ابعاد گوناگون مورد توجه قرار دهیم و از اظهار نظرهای تک‌بعدی درباره سیره ایشان پرهیز نماییم.
پیشواى چهارم  در همه جهات اخلاقى، عبادى و علمى، نمونه عینى قرآن و رسول خدا بود. در دوران سیاه حکومت اموى که ارزش‌هاى انسانى و فضایل اخلاقى به فراموشى سپرده شده بود و مردم به جاى مشاهده زهد، ساده‌زیستى، تواضع، نوع‌دوستى، نرم‌خویى و رعیت‌پرورى در زمامداران خود که خویشتن را خلیفه پیامبر قلمداد میکردند، شاهد دنیاطلبى، اشرافیت، تجمل‌گرایى، خودمحورى و بزرگ‌بینى آنان بودند. در چنین فضایی، آن امام بزرگوار، همچون خورشیدى فروزنده درخشید و وجودش تجلیبخش همه فضایل و ارزش‌هاى فراموش‌شده گشت؛ چنان‌که دوست و دشمن را به تحسین و شگفتی واداشت. 

دانــلود