چکیده:
یکی از مباحثی که همواره موردتوجه انسان بوده، مبحث اخلاق­­مداری در حرفه است که بر اساس تنوع ایدئولوژی و چیستی اخلاق در جوامع مختلف، دارای تشابهات و الگوهایی بوده است. امروزه در معماری ایران، علی‌رغم حضور الگوها، برای توسعۀ اخلاق حرفه­ای و ترویج الگوهای شاخص، تلاش جدی انجام نگرفته است که از علل اساسی آن می­توان به عدم کاوش دقیق در شیوۀ کار و منش حرفه­ای بزرگان معماری سنتی، به­ویژه استادکاران (که معدود منابع اصیل شفاهی به‌جای­مانده محسوب می‌شوند)، اشاره کرد. با این وصف، در پژوهش حاضر، محقق در پی استخراج مؤلفه­های اخلاق حرفه­ای از منظر استاد «بهرام الیکی»، از استادکاران معماری سنتی اصفهان، بوده است. این استادکار از نگاه دست­اندرکاران معماری سنتی اصفهان از نظر کیفیت کار و اخلاق­مداری، یکی از استادکاران و مرمت‌گران شاخص معماری اصفهان در دورۀ معاصر است. پژوهش حاضر با روش کیفی و با بهره­گیری از اسناد کتابخانه­ای و مصاحبه­های نیمه­ساختاریافته در محل کارگاه­های مرمتی استادکار انجام شده و پژوهشگر پس از انجام مصاحبه­ها، به تحلیل محتوای کیفی آن‌ها پرداخته است. نتیجۀ این پژوهش، دستیابی به دو دسته مؤلفه بود­: الف) مؤلفه­های اخلاقی مرتبط با کار و ساخت بنا؛ ب) مؤلفه­های اخلاقی مرتبط با تربیت شاگرد. توکل به خدا و نفی انسان­مداری، تلقی عبادی از کار، اتقان در عمل و پشتکار (در دستۀ الف) و پایبندی به نظام استاد–شاگردی، صرف وقت برای شناسایی استعداد شاگردان، دافعه و جاذبه توأمان در تربیت شاگردان و آموزش جامع اصول کار به شاگردان (در دستۀ ب)، از جمله مؤلفه­های اخلاقی حرفه­ای در معماری سنتی از منظر استادکار الیکی است.

دانــلود