چکیده:
شیخ انصارى»ره« در آغازین مباحث علم اصول، آیات و روایات تبعیت از علم و ظن را ناظر به نوع منطقى آن‏ها مى‏داند; اما در ادبیات دین، علم به معرفتى اطلاق مى‏شود که احتمال خطاى کاربردى و محسوسى نداشته باشد; ظن نیز حالت تحیرى است که دلیلى عقلایى و قابل‏قبول بر هیچ طرف نتوان اقامه کرد. پس این آیات نمى‏توانند بر اصالت عدم حجیت ظن دلالت کنند; بلکه بهترین دلیل بر حجیت علوم عرفى همچون ظواهر و خبر ثقه و... هستند و به نحو مطابقى و صریح، بر آن‏ها دلالت دارند.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد