چکیده:
نویسنده این مقاله بر این عقیده است که، تا در قلمرو فلسفه، یعنى در قلمرو کوشش براى تفکّر واضح و جامع درباره ماهیّت جهان و مبادى رفتار آدمى، گام مى زنیم (پیش فرض هاى اسطوره اى و دینى را در کار نمى آوریم)، انسان را چیزى بیش از یک ساختار فیزیکى پیچیده نمى بینیم، بنابراین، هرگونه انسان مدارى خطاست. لازمه این سخن این است که جهان هستى براى آدمى ساخته و پرداخته نشده است و آدمى چیزى جز جزء کوچکى از این جهان نیست; جهانى که خودش داراى معنا و هدفى نیست و، در نتیجه، آدمى نیز، که جزء آن است، معنا و هدفى ندارد که قابل کشف باشد. اگر معنا و هدفى در زندگى انسان باشد چیزى است که خود انسان آن را جعل مى کند نه کشف.

دانــلود