چکیده:
عصر امام صادق (ع) از پر فراز و نشیب ترین دوران تاریخ اسلام و عصر تحولات سرنوشت ساز سیاسی ـ مذهبی است. اوج تبه کاری کارگزارانی چون حجاج، شکل گیری نهضت‏ها و قیام های شیعی به وسیله زید و فرزندان او و نوادگان امام حسن (ع)، شورشهای پی در پی خوارج، تنازعات درون حزبی امویان و تقابل با عباسیان و انتقال قدرت به ایشان، فعالیت فرقه‏ های شیعی غلات، کیسانیه، زیدیه و پیدایش مذاهب فقهی و کلامی اهل سنت از مهم‏ترین حوادثی بود که در عصر امام صادق (ع) رخ داد.
خلفای اموی بطور علنی دین را کنار گذاشته و به علویان و شیعیان ستم می‏کردند. خلفای عباسی نیز گرچه با شعار حمایت از اهل بیت ( روی کار آمدند، ولی به مرور خود را وارث پیامبر- دانسته و با اعتقاد به قرابت و شایستگی بیش‏تر نسبت به علویان، به سرکوب گسترده علویان پرداختند.
افتراقات سیاسی در بین شیعیان نیز مانع اتحاد تحت پرچم اهل بیت شد و زمانی که فرصت قیام و تشکیل حکومت مناسب بود، امکان اقدام نظامی فراهم نشد و آن حضرت با تاکتیک تقیه، تنها توانست از خلأ ایجاد شده در انتقال حکومت از بنی امیه به بنی عباس بهره برده و به تأسیس دانشگاه بزرگ اهل بیت اقدام نماید.

دانــلود