چکیده:
این مقاله پاسخی است به ثنویت افراطی میان نفس و بدن در فلسفة دکارت که معضل تبیین صحیح رابطة آن دو را پیش آورد، چراکه هیچ‌یک از راه‌حل‌های ارائه‌شده به وسیله دکارت درباره چگونگی ارتباط نفس و بدن قانع‌کننده نبوده است؛ دکارت، در نهایت، با اعتراف به ناتوانی خویش، فکر نکردن در این باره را بهتر از فکر کردن می‌داند.
هدف از این مقاله بررسی بهترین پاسخ برای تبیین صحیح و عقلانی نحوة ارتباط نفس و بدن است که تنها در نظام حکمت متعالیه صدرایی یافت می‌شود. از دیدگاه ملاصدرا، نفس در ابتدای حدوث دارای صورتی جسمانی است که بدن مرتبة نازل اوست. آنگاه، در اثر حرکت جوهری، نفس به مراتب بالاتر نایل می‌شود و، در نهایت، نفس روحانیة‌البقاء است.

دانــلود