چکیده:
در دهه پایانی قرن بیست با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و فروریختن نظام دو قطبی، جهان شاهد رویداد تازه ای بود. نظام جایگزین نظام دو قطبی که با ایده ای نظم نوین جهانی بوش متولد شد داعیه دار شکل دهی نوین به نظام بین الملل بود. در راستای این تغییر شکل هندسی ساختار قدرت در جهان، تغییر در ساختارهای قدرت در مناطق مهم و حساس دنبال شد. خاورمیانه بدلیل موقعیت ژئوپلتیک و منابع فسیلی،کلید اساسی تولید قدرت و اعمال هژمونی در جهان است. ایالات متحده با درک اهمیت این منطقه ی حساس از جهان همراه انگلیس درصدد بازتعریف نظم منطقه ای خاورمیانه برآمده است. نمود این بازتعریف را در راهبرد جدید امنیتی آمریکا در دو وجه سخت افزاری و نرم افزاری، می توان دنبال کرد. در حالی که بخش نخست بر بکارگیری قدرت نظامی و مشت آهنی تاکید دارد بخش دوم بر لزوم تغییر وضع موجود و انجام اصلاحات در عرصه های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی اصرار می ورزد. راهبرد نظامی در حمله به افغانستان و عراق تبلور یافت و راهبرد تغییر وضع موجود و انجام اصلاحات در قالب طرح خاورمیانه ی بزرگ، نمود بیرونی پیدا کرد. در مقابل، کشورهای منطقه با توجه به نظریه منطقه گرایی نوین از فرصتها و محدودیت‌های متعددی برای ایجاد نظم نوین منطقه ای برخوردارند که به نظر می رسد شناسائی هر یک از آنها با توجه به شرائط جدید جهانی شدن می تواند گام موثری در حرکت کشورهای منطقه ای برای پویا نمودن نیروهای درون منطقه ای قلمداد شود.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد