چکیده:
خواستگاری از رسوم و مقدمات دیرینه ی عقد نکاح است. در اسلام رسم خواستگاری پذیرفته شده و احکام فقهی متعددی برای آن وضع شده است. یکی از مواردی که فقها درباره جواز و عدم جواز خواستگاری در آن بحث کرده اند، خواستگاری از زنی است که قبلا مورد خواستگاری دیگری قرار گرفته است و خواستگار اول هنوز بر خواستگاری خود باقی است. در پژوهش حاضر با روش کتابخانه‌ای و تحلیل ادلۀ فقهی، حکم خواستگاری مخطوبه از منظر فقه امامیه تبیین شده است.

یافته های این تحقیق نشان می‌دهد علت اصلی ورود این مساله به مباحث فقهی و توجه فقها به آن، روایت نبوی نقل شده از طریق اهل سنت است که خواستگاری از مخطوبۀ برادر مومن را نهی کرده است. اگر چه این روایت خواستگاری از مخطوبه را به طور مطلق مورد نهی قرار داده اما همه‌ی فقها خواستگاری از مخطوبه ای را که به خواستگار قبلی خود جواب نداده و رضایت خود را با کنایه هم ابراز نکرده، جایز می دانند. تنها در مورد خواستگاری از مخطوبه ای که به خواستگار قبلی خود جواب مثبت داده اختلاف نظر است و بر مبنای این روایت گروهی از فقها قائل به حرمت شده و علاوه بر این روایت به ادلۀ دیگری همچون قاعده حرمت ایذاءالمومن نیز تمسک کرده اند که قائلین به جواز با رد سند یا دلالت این روایت و نیز خدشه در گسترۀ حرمت در ایذاءالمومن و نیز تمسک به اصاله الحل خواستگاری از مخطوبه را بدون اشکال می دانند.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد