چکیده:
همین که پای نگاهش به این جهان وا شد / (حبیب) گم شده شهر عشق پیدا شد کشاند شوق شهادت به خاکریز او را / چقدر شور به پا شد! چقدر غوغا شد! چقدر زخم که بر روی پیکرش گل کرد / ببین چه دسته گلی! چقدر زیبا شد! دوباره رستم دستان مگو که افسانه است / که پهلوان‌تر از او در زمانه پیدا شد نشست ترکش دشمن به چشم روشن او / چه زود چشم دلش را گشود و بینا شد نخواست رو بشود دردهای بسیارش / شهادت آمد و آن مشت بسته‌اش وا شد به احترامش یک سیستان خبردار است / به احترامش ایران ز جای خود پا شد حبیب نام گرفت و چه با مسما بود/ کسی که نام بلندش (حبیب دلها) شد

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد