چکیده:
سید مرتضی از متکلمان و فقیهان بنام شیعه در قرن پنجم است که در مکتب عقل ‏گرای بغداد رشد و نمو یافته و با تکیه بر عقل در فقه و کلام توانسته است پایه‏ های محکمی برای افکار و اندیشه‏ های بنیادین شیعه بر محور «امامت» فراهم سازد. سید مرتضی در سطح اندیشه‏ های کلامی بر حقانیت «امامت» در مقابل «خلافت» در دورة غیبت استدلال ‏های محکمی اقامه کرده است و در سطح فقهی نیز تلاش کرده است با پذیرش همکاری با سلطان جائر و تصدی اجرای شریعت از سوی فقیه در حاشیه‏ های سلطه جائرانه دورة غیبت، در شکستن بن‏بست‏ های عملی برای شیعیان، گام ‏های اساسی بردارد. جزئیات استدلال ‏های وی در این دو عرصه، اهتمام پژوهش حاضر می ‏باشد.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد