چکیده:
برای برداشت از قرآن، آنچه در وهلة نخست حائز اهمیّت است تدبر در آیات و مفهوم‌یابی مستقیم و بی‌واسطه از مضامین آن‌هاست. پژوهش‌گر قرآنی، ابتدا باید بکوشد تا فارغ از هرگونه اثرپذیری از نظریات مفسران عظام، بی‌واسطه و مستقیم، از عبارات و اشارات قرآن کریم «استفاده» کند و توشه برگیرد؛ چنان‌که در دو ـ سه دهة اخیر بسیار بوده‌اند کسانی که در پرتو روش تحقیق موضوعی و از طریق ارتباط مستقیم با متن قرآن و مفهوم‌یابی از آن و دست‌یابی به نکات برجسته و ناب از کلام الله، در ارتباط با موضوع مورد نظر، با قرآن کریم از نو أنس گرفته و تجدید عهد کرده‌اند. اثر حاضر، چنین هدفی را دنبال می‌کند.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد