بررسی نقش شیخ بهایی در شکوفایی فرهنگ و تمدن اسلامی عصر صفوی

نویسنده: ، استاد راهنما: ، استاد مشاور 1: ،
پایان‌نامه: باقرالعلوم(ع) - 1393 - [کارشناسی ارشد ناپیوسته]
چکیده:
ایران پس از مدتها هرج و مرج و غارت و ناامنی و تفرقه و اختلافات داخلی و حملات متعدد خارجی،سرانجام در دوره صفویه یکپارچه گشت و از نظر مذهبی ، سیاسی ، حکومتی و ادارة کشور متحد گردید. در این میان، علاوه بر نقش شاهان صفوی به خصوص شاه عباس اول،باید از نقش بی بدیل و مؤثر علما و دانشمندانی همچون شیخ بهایی ياد کرد که در تقویت بنیه¬های علمی و اعتقادی و گسترش معماری و طراحی مفید تأثیرگذار بوده¬اند. شیخ بهایی با تکیه بر قرآن و سنت و اعتقادات ناب شیعی و کاربست دانش سرشار خويش، توانست علاوه بر حفظ حکومت وقت و کمک در ساماندهی ادارة کشور،نقشي مؤثر در اعتلای فرهنگ وتمدن اسلامی در زمینه های مختلف داشته است. عواملی چون داشتن خانواده¬ای دانش¬مدار و مؤمن، تکیه بر مبانی اصیل دین،اهتمام به یکپارچگی و اتحاد نوپيداي ایران، تلاش براي حفظ موقعیت و جایگاه مذهب شیعه و کمر همت بستن براي تلاشي جهادی در راستاي رشد همه¬جانبة علمی و فنی و دینی و مهیا کردن زمینه¬های پیشرفت و مقابله با هجمه-های دشمنان خارجی، از شیخ بهایی الگویی ذوفنون ساخته که نه تنها در عصر خود، بلکه در نسل¬های بعدی توانست به نمادی از دینداری و پیشرفت در زمینه¬های مختلف تبدیل گردد. کلید واژه¬ها: شیخ بهایی،فرهنگ و تمدن اسلامی،صفویه

نقش شیخ بهایی در گسترش علوم اسلامی

مقاله نشریه: سیره پژوهی اهل بیت (علیهم السلام) رویکرد تمدنی » سال 1396 شماره 5

نقش شیخ بهایی در گسترش علوم اسلامی

مقاله نشریه: سیره پژوهی اهل بیت » سال 1396 پاييز و زمستان 1396 شماره5

جستارگشایى در فقه‏پژوهى شیخ بهایى

نویسنده: سیف الله صرافی ،
مقاله نشریه: فقه » سال 1391 شماره 71

مولفات و مصنفات شیخ بهایی

مقاله نشریه: اخلاق (مطالعات اخلاق کاربردی) » سال 1379 شماره 0

بررسی نقش فلسفه اسلامی و جایگاه آن در تمدن اسلامی

نویسنده: حسن عبدی* ،
مقاله نشریه: فصلنامه تمدن پژوهی » سال 1401 دوره 1، شماره 1 (بهار 1401)

دین فرهنگ و تمدن اسلامى

نویسنده: عباس مخلصی ،
مقاله نشریه: حوزه » سال 1380 شماره 106-105

حکومت اسلامی در عصر غیبت از نگاه علمای عصر صفوی

مقاله نشریه: حکومت اسلامی » سال 1392   (پياپي 70)، زمستان 1392  شماره4
دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم - 1397