چکیده:
پس از کشته شدن خلیفه دوم، بر پایه پیشنهاد قبلی او، انتخاب خلیفه بر عهده یک شورای شش نفره قرار گرفت. یکی از شاخص‌ترین اعضای این شورا حضرت علی(ع) بود که دیدگاه ایشان تأثیر تعیین‌کننده‌ای در تصمیم شورا داشت. این مقاله به دنبال ارائه مدلی برای تبیین تصمیم‌گیری امام علی(ع)در شورای شش نفره در قالب نظریه تصمیم‌گیری سایمون به روش توصیفی ـ تحلیلی است. یافته این پژوهش نشان می‌دهد که علی(ع)بعد از قرار گرفتن در موقعیت اجبار و مشاهده خطر دودستگی مسلمانان، ضمن استدلال به حقانیت خود در جانشینی و همچنین با دوری جستن از اتهام اختلاف، دست به اتخاذ تصمیم زدند. در این راستا و در مرحله انتخاب، موانعی پیش روی حضرت بود که ساختمندی تصمیم حضرت در قالب توضیح مرحله «اجرای تصمیم» قابل تبیین است. تبیین کارایی تصمیم حضرت و میزان پذیرش تصمیم حضرت توسط متصدیان حکومتی بخشی دیگر از این مقاله را تشکیل می‌دهد

دانــلود