چکیده:
چکیده

خسارت عدم‌النفع، خسارت ناشی از محرومیت از نفعی است که در صورت فقدان عمل زیان‌بار، یا با اجرای تعهد بوسیله متعهد برای متعهد‌له پدید می‌آید؛ اعمّ از اینکه نفع مذکور ناشی از مال معیّن یا شخص معیّن باشد یا نفعی باشد که صرفاً از انجام عمل مورد تعهد حاصل می‌شود. فقیهان امامیه در زمینه جبران خسارت عدم‌النفع اتفاق نظر ندارند؛ برخی قائل به عدم جواز آن شده و در تقابل بعضی دیگر به جواز جبران خسارت عدم‌النفع قائل هستند. قائلین به عدم جواز، به عدم صدق عنوان ضرر بر خسارت عدم‌النفع، عدم مالیّت منافع بالقوه‌، عدم موجودیت فعلی نفع و فقدان رابطه سببیّت استناد جسته‌اند، ولی قائلین به جواز به قاعده‌ی لا ضرر، اتلاف و تسبیب، مالیّت منافع، بناء عقلاء استناد جسته اند. با امعان نظر در ادله‌ی موافقین و مخالفین جبران خسارت عدم‌النفع در می‌یابیم که موافقین برخی از مصادیق عدم‌النفع را مشمول ادله‌ی جبران خسارت دانسته‌اند و مخالفین بعضی دیگر از مصادیق عدم‌النفع را غیر قابل جبران دانسته‌اند. از این رو در این نوشتار خسارت عدم‌النفع محقق‌الحصول قابل جبران به شمار آمده و خسارت عدم‌النفع محتمل الوقوع غیر قابل جبران دانسته شده است. ملاک تمیز خسارت عدم‌النفع محقق الحصول از محتمل الوقوع در این است که بین خسارت عدم‌النفع محقق الحصول با فعل محروم کننده، رابطه‌ی سبببّیت انحصاری احراز می‌شود در حالی که چنین رابطه‌ای در خسارت عدم‌النفع محتمل الوقوع محرز نمی‌باشد.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد