چکیده:
نماز، زیباترین تجلی بندگی و خدای یکتاست. زبان با ذکر و قرائت، قلب با خشوع و فروتنی و بدن با رکوع و سجود، یاد و نام معبود را متجلی ساخته است. نماز، آرامش و نشاط را به جان‌ها هدیه می‌کند: «أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ»^[1] و به ‌وسیله بازداشتن از بدی‌ها،^[2] آدمی را در هاله‌ای از روشنایی و تزکیه روح و روان قرار می‌دهد، مؤمن را به معراج می‌برد^[3] و انسان‌های باتقوا را در جوار قرب الهی قرار می‌دهد: «الصَّلَاةُ قُرْبَانُ کُلِّ تَقِیٍّ».^[4]نماز، پشتوانه استوار و ذخیره لایزال آدمی در مبارزه با شیطان نفس و نیز ستیز با شیاطین دیگر است که با زر و زور او را به ذلت و تسلیم می‌خوانند.



[1]. رعد: 28.


[2]. عنکبوت: 45.


[3]. عباسی قمی؛ سفینة البحار؛ ج 2، ص 368.


[4]. محمد بن یعقوب کلینی؛ الکافی؛ ج 3، ص 265.

دانــلود