چکیده:
هدف پژوهش حاضر تبارشناسی رویکرد امامان شیعه به صلح با توجه به نقش بنیادگذارانه امام علی(ع) در ارتباط با رویکردی از این گروه، ذیل مناسبات معتبر در سه گفتمان مرکزی شیعه در عهد حضور است. به‌همین‌منظور به‌اقتضای مطالعات گفتمانی، به شناسایی کنش‌های مرکزی در گفتمان نخست شیعه متأثر از امام علی(ع) به‌مثابه سوژه گفتمانی، تعقیب چندوچون بروز و ظهور صلح‌گرایی در نگرش امام حسن(ع) و دال‌های صلح در گفتمان‌های شیعه در عهد دیگر امامان(ع) پرداخته شده‌است. این پژوهش با بحث از سه گفتمان شیعه سیاسی، اجتماعی و اعتقادی تلاش دارد که نشان دهد چگونه دو کنش مرکزی مبارزه و کناره‌گیری، آن‌گونه که در رویکرد امام علی(ع) بنیاد گذاشته شد، کارکردی محوری و نقشی کانونی در هر سه گفتمان ایفا کرده‌است.

دانــلود