چکیده:
اجرای دقیق مجازات‌های قطع و قصاص عضو، به‌نحوی‌که بیم تجاوز و سرایت به جان جانی نرود، بسیار اهمیت‌دارد. یکی از این موارد، قطع دست‌شل جانی‌است که ممکن‌است با قطع، نتوان از خونریزی جلوگیری‌نمود. براین‌اساس، از نظر مشهور و صاحب‌جواهر، یکی از شرایط قصاص، تساوی اعضا در سلامت و عدم خوف تلف مرتکب یا صدمه بر عضو دیگر اوست. بنابراین، دست سالم در برابر دست شل قصاص نمی‌گردد، اما قصاص دست شل در برابر دست سالم جایز-است، مگراینکه از نظر اهل‌خبره، خوف سرایت به‌جان جانی وجود‌داشته‌باشد. بحث‌اصلی، جایی‌است که مشهور فقها در سرقت و محاربه، توجه به حکم اهل‌خبره را شرط ندانسته‌اند، اما صاحب‌جواهر رعایت حال سارق و محارب را نیز لازم-دانسته‌است. لذا این سوال مطرح‌می‌شود که توجه به حکم اهل‌خبره در قصاص عضو با مجازات‌های قطع دست سارق و محارب چه تفاوتی‌دارد؟ جستار حاضر به‌روش توصیفی-تحلیلی و واکاوی ادله اقوال یادشده نتیجه می‌گیرد که در سرقت، استناد مشهور به عمومات قرآنی، از قطع دست با وجود خوف تلف نفس منصرف‌است و ضمن رد روایات مطرح‌شده، دیدگاه صاحب‌جواهر را باتوجه‌به اصل عدم قطع و احتیاط در دماء قوی‌تر دانسته‌است. اشکالات وارده بر ادله‌مشهور درخصوص محارب این قول را غیرقابل‌اعتنا نموده‌است. قانون‌مجازات‌اسلامی نسبت‌به این امر ساکت‌مانده و تنها در آیین‌نامه «نحوه اجرای احکام حدود، سلب حیات، قطع عضو و ...» در راستای دیدگاه صاحب‌جواهر، به‌طور‌کلی موادی وضع گردیده‌است. پس یکی دانستن حکم قطع دست شل در قصاص عضو با سرقت و محاربه ضروری به‌نظر‌می-رسد و با خوف تلف‌نفس از سوی اهل‌خبره، قطع‌عضو شل نباید صورت‌گیرد. البته حکم عضو شل از ناقص جداست.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد