چکیده:
علامه سید حیدر آملى، در شمار اندک فیلسوفان و اندیشمندان مشهورى است که
شرح زندگى علمى  سیاسى خویش و تفصیل آثار و تألیفات و ترتیب زمانى نگارش آنها
را خود، به قلم آورده است. وى در سال 720 ه. ق در آمل به دنیا آمد و مدت سى سال
تحصیلات خویش در منقول و معقول را در شهرهاى آمل، خراسان، استرآباد و در
نهایت اصفهان، ادامه داد. وى بعد از باز گشت از اصفهان مى‏گوید: زمانى که از اصفهان
به آمل باز گشتم، به خدمت پادشاه عادل فخرالدوله، فرزند ملک سعید مرحوم شاه
کیخسرو در آمدم. او مرا به کرامت و جلالت اختصاص داد و مرا از نزدیکترین یاران و از
ندیمان خویش قرار داد. سپس از اخص خواص و در نهایت، از بزرگترین نواب(و
وزیران) او شدم. سید در سن سى سالگى دستخوش بحران معنوى مى‏شود و با
کناره‏گیرى از مناصب دربار حاکم طبرستان، خرقه درویشى بر تن و ابتدا به جوار الهى
هجرت رفته و در مجاورت مکه معظمه و مدینه منوره سکنى مى‏گیرند. تصمیم به اقامت
دارد؛ اما کسالت و مرضى که بر او عارض مى‏شود، وى را وادار به هجرت به سوى عتبات
عالیات در عراق کرده و مدت سى سال در آنجا رحل اقامت مى‏افکند و آن طور که خود
نگاشته است؛ تا سن 63 سالگى در نجف اشرف بوده در این مدت، حدود چهل رساله و
کتاب عربى و فارسى را به نگارش در آورده است. چون تفصیل شرح حال خود نگاشته
وى در مقدمه «نص النصوص» و «تفسیر المحیط الاعظم»آمده است به همین
مختصر بسنده مى‏شود.

دانــلود