چکیده:
هدف پژوهش حاضر ارائه فهمی عینی و جامعه‌شناختی از روند تکوین انسجام ملی در ایران با بهره‌گیری از مفاهیم جامعه‌شناختی دورکیم (همبستگی مکانیکی و ارگانیکی) و دیوید لاک‌وود (یکپارچگی اجتماعی و یکپارچگی سیستمی) است. مقاله حاضر، با بهره‎گیری از این مفاهیم سعی دارد نشان دهد که انسجام اجتماعی ملی نه یک امر طبیعی و از‌پیش‌موجود، بلکه امری صناعی است که در افق آینده ساخته می‎شود. در تجربه‌ی تاریخی شاهد روندهای اجتماعی و دولت‌سازی در حوزه انسجام ملی هستیم. این روند به‌صورت دیالکتیکی به توسعه‌ی انسجام ملی مدد رسانده است. برای گذار از این روند جدلی و ایجاد روابط با ثبات میان یکپارچگی اجتماعی و سیستمی، نیازمند واهم‎گرایی قواعد حاکم بر یکپارچگی اجتماعی و یکپارچگی سیستمی هستیم.

دانــلود