چکیده:
مکتب جبل عامل یکی از مکاتب فقهی مهم تشیع می‌باشد که در فاصله قرون هشتم تا دهم هجری کانون و نقطه ثقل اندیشه دینی تشیع بوده است. در مکتب مذکور، فقه شیعه برای نخستین بار از سیطره تبویب و ساختار فقهی اهل سنت رها شده و به همین علت، هم‌پای با فقیهی که پیش از این و از ابتدا نیز سیاسی بوده، خیز سیاسی شدن برداشته است. آمادگی سیاسی فقه شیعه در این دوره باعث شده تا دول
ت ممالیک و حاکمان متعصب سنّی آن نسبت بدان حساسیت مضاعفی پیدا کنند. این امر باعث شد تا محمد بن مکی، بنیان‌گذار مکتب جبل عامل را ـ که رویکردی مقارنه‌ای و حتی تقیه‌ای داشت ـ در ابتدا به حبس خانگی کشند و در نهایت، شهیدش کنند. وضعیت خاص منطقه جبل عامل که باعث شده بود تا در میانه قلمرو حکومت ممالیک قرار گیرد، مقتضی استفاده نوعی خاص از اعمال ولایت فقه، یعنی روش بهره‌گیری از وکیل فقهی بود. این روش مستقیماً از سیره امامان هفتم تا یازدهم اتخاذ شده و امروزه یکی از مستندات نظریه وکالت فقیه می‌باشد. فقیهان مکتب جبل عامل، هرچند نتوانستند آرمان‌های سیاسی خود را در آن دوره و در جبل عامل پیاده کنند، اما با مهاجرت به ایران در عهد صفوی، بسیاری از آن دغدغه‌ها را در ایران عملی کردند.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد