چکیده:
وحدت تمدنی جهان اسلام نتیجه همزیستی و تعامل
فرهن گها و زبان های موجود در بلاد اسلامی است. زبان عربی به
عنوان زبان قرآن و زبان اسلام و سیره و سنت پیامبر |، با ورود به در
ایران، نه ب هعنوان یک زبان قومی و زبان قوم عرب، بلکه ب هعنوان
زبان تمدن اسلامی حضور پیدا کرده است.از این رو نباید به زبان
عربی به عنوان زبان قومی نگریست و آن را تنها زبان قوم عرب
محسوب کرد. خدمات فراوانی که ایرانیان در شک لگیری و تحکیم
قواعد صرف و نحو و معانی و بیان و بلاغت زبان عربی داشته اند،
خود گواهی نیک بر این مدعاست. سفر شاعر بزرگ عصر عباسی،
ابوتمّام حبیب بن اوس طائی به ایران و اقامت در سرزمین های
خراسان و فارس و آذربایجان و تألیف کتاب ادبی ارزشمند، معتبر
در شهر همدان و همچنین کثرت » دیوان الحماسة « و مؤثری چون
شارحان ایرانی این اثر همچون خطیب تبریزی، مرزوقی اصفهانی
و سایر ائمه ادب و لغت نوعاً ایرانی، خود شاهدی دیگر بر تأیید
این حقیقت است که تنها در بستر یک وحدت تمدنی، م یتوان
این چنین تعاملات و همزیستی های بین زبانی ارزشمندی را
مشاهده کرد.
سه چکامه ولائی از « مقاله حاضر به مناسبت انتشار کتاب
ارائه شده است. این کتاب در بردارنده شرح و ترجمه » ابوتمام طائی
سه قصیده منتشرنشده از ابوتمام حبیب بن اوس طائی است
ع و تحقیق فراوان محققان آن دارد. آنچه از مطالعه 􀀣 که نشان از تتب
این کتاب بر خواننده مکشوف م یگردد، این است که وحدت
تمدنی و تعارف  به معنای مبادله معرفتی  بین ملل مسلمان، در
آثار مختلف ادبی شکل گرفته در تمدن اسلامی حضوری مؤثر و
پررنگ دارد و مبادله معرفتی بین مل تها، از دیرباز اساس ساخت و
توسعه هر تمدنی را تشکیل می داده است. بنابراین شایسته است
سه چکامه ولائی از « تا در خصوص ابعاد مختلف کتاب ارزنده
سه محور ذیل مختصراً بیان گردد. » ابوتمام طائی

دانــلود